Despois de camiñar cerca de
dez kilómetros, estabamos esgotados. Miguel case non podía coa mochila; Andrés
tiña unha pequena ferida nun xeonllo e a min pesábanme tanto as botas que
adoecía por descalzarme. Elvira era a única que non se queixaba, despois de
todo fora ela a que insistira en facer aquela camiñada ata os antigos muíños...
No hay comentarios:
Publicar un comentario