Rure-ruxe

Chovía. Detrás dos cristais vía pasa-la xente con certa indiferenza, pois os meus pensamentos estaban noutro sitio. A chamada de Adela deixárame preocupada; a pesares de asegurarme que o accidente non tivera importancia, a súa voz non era a de sempre, soaba máis grave e profunda, desprovista da vitalidade que a caracterizaba...