Ruxe-ruxe

Ó can chamábanlle Rubi; gustáballe xogar a recoller unha pelota que a súa dona lle lanzaba o máis lonxe que podía. En poucos segundos o can estaba de volta xunto a ela coa pelotiña na boca para emprender de novo o xogo, que podía durar toda a tarde, a non ser que pola praza aparecera algunha cadeliña; daquela a atención de Rubi mudaba por completo.

Na versión de boca a orella o ruxe-ruxe resulta moi útil para descubrir problemas auditivos encubertos, pois os participantes non se poden axudar coa observación do movemento dos beizos.